คุยนอกรอบ :

เพิ่งกลับจากเรียน ร.ด. เรียนดาบปลายปืนมา ฟังเพลงนี้แล้วโดนจริงๆ
เลยฝากให้อ่านกัน แต่ต้องนึกถึงบรรยากาศตอนโดนลงโทษน่าจะเหมาะนะลองนึกดู

หยาดเหงื่อ

แขนล้าแทบลอยล้ม
ตัวระบมตาพร่างพราย
เหนื่อยนักจะพักกาย
มิได้สมอารมณ์จินต์
แดดแดดก็แผดเผา
เสียงเร่าเร่ามิรู้สิ้น
เสือกส่งดาบลงดิน
แต่ดาบใจไม่ใคร่วาง
เหตุใดไฉนหนอ
ต้องท้อท้อไปทั้งร่าง
บังคับดั่งจับวาง
แต่นี่คนที่ทนมา
หยาดเหงื่อค่อยย้อยหยด
มันระทดระทวยหา
ครูสอนแต่ก่อนมา
เอาใจนำให้ค้ำกาย
แม้นชีพจะวายชนม์
แต่ชื่อตนอย่าสลาย
โลกรู้กูไม่ตาย
ร่างล้มไปใจเหนี่ยวปืน
ซับเหงื่อแล้วเงยหน้า
ถึงหนักกว่าก็จะฝืน
จนกว่าล้มทั้งยืน
ทระนงไว้ข้างในตัว
ภักดีที่เทิดไว้
คือทรงชัยอันเหนือหัว
เลือดเนื้อวิญญาณตัว
คือพ่อแม่ที่ลูกรัก
เกียรติกูขอทระนง
ไว้ที่ตรงใจประจักษ์
ใจข้าที่ล้านัก
ฝากขวัญพี่ที่ห่างกัน
รักเอยไม่เคยคง
ดั่งโฉมยงค์ที่แปรผัน
แต่รักชาตินั้นผูกพัน
ด้วยเลืยดเนื้อและน้ำตา